آویشن بون وی عطر و طعم قوی داشته و تا دلتان بخواهد باکیفیت و اصیل است. این محصول را می‌توان به صورت ترکیب در ادویه‌ها مورد استفاده قرار داد. به خصوص در اروپا، مناطق مدیترانه و ایتالیا از این ادویه درست مانند اورگانو در تهیه انواع سس‌ها، پاستاها و پیتزا استفاده می‌شود.
آویشن با نام علمی تیموس، گیاهی از تیره نعناییان است. در ایران 14 گونه آویشن وجود دارد. گونه‌ای که به نام آویشن شیرازی معروف است و در مناطق جنوبی ایران رشد می‌کند، در مناطقی مانند افغانستان و پاکستان هم پرورش می‌یابد. این گیاه چنان خواص درمانی قدرتمندی دارد، که در زمان‌های قدیم مردم باور داشتند خداوند یا فرشتگان آن را کاشته یا از خون یک فرشته یا قهرمان اسطوره‌ای روییده است.
واژه آویشن هم به معنی گیاه معطر است و هم برکشیدن تیغ از غلاف و آویختن آن. در دوران میانه به چاشنی‌ها، افزار یا ابزار می‌گفتند. آویشن یکی از مشهورترین این افزارها بوده است. پیدایش آویشن یا آنطور که در قدیم نام داشت پودینه، در منابع پهلوی به آفرنیش نخستین پادشاه یعنی کیومرث برمی‌گردد. این گیاه در خیلی از ادیان، آیین‌ها و فرهنگ‌های جهان، مقدس است و در طب سنتی کاربرد گسترده‌ای دارد. در افسانه اساطیر ایرانی وقتی گاو اساطیری در ایران از بین می‌رود، در محل افتادن جسد آن، 55 گونه دانه و 12 گیاه درمانی از مغز گاو ایجاد می‌شود. گفته می‌شود که از میان سر و جگر گاو، بند ساقه آویشن روییده شده و بهمن اسطوره ایرانی از این بند برای بستن گندم استفاده می‌کرده است. در سرزمین بابل تصور می‌شد که آویشن از روم آمده و به همین دلیل به آن صعتر رومی می‌گفتند. مصری‌ها و یونانی‌ها این گیاه را در معابد بخور داده و در مزارع خود می‌کاشتند. به خصوص در مصر این گیاه به وفور در طب مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
مهم‌ترین خواص این محصول عبارتند از:
آویشن فراتر از هر چیزی حاوی تیمول است، که می‌تواند به کنترل یا خنثی کردن انواع عفونت‌های باکتریایی، انگلی، قارچی یا ویروسی کمک کند و خواص ضد التهابی دارد.
آویشن سال‌ها است که به عنوان یک درمان خانگی برای سرفه، بیماری‌های تنفسی و برونشیت استفاده می‌شود.
آویشن و تیمول خالصی که در آن وجود دارد، یک ماده فعال در دفع انواع میکروب محسوب می‌شود.
این محصول دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی است که به رفع مشکلات پوستی کمک می‌کند. همچنین عفونت‌های باکتریایی و التهاب که عامل جوش و آکنه است، با استفاده از این محصول برطرف می‌شود.
ترکیبات موجود در آویشن به محافظت از پوشش معده در برابر زخم‌ها و افزایش لایه‌های مخاطی محافظ معده کمک می‌کند.
این محصول از ابتدای پیدایش کاربردهای زیادی داشته‌است؛ از عطرسازی گرفته تا ادویه طبخ غذا و ماده نگهدارنده گوشت. درباره روش استفاده از این محصول باید بدانید که:
